Baxt kuylagidagi
kizi olomon urtasida
yuzlarini kafti bilan
yopib, kon yiglardi.
- Mana, yuvindi kizlaringni
olinglar!
Sharmandalar! Endi xalk
oldida kanday bosh
kutarib yurasanlar? - kuyovni
amakisi ogziga
kelgan gapni aytib, sukinib
gapirardi.
Komil aka uyiga ukdek kirib
ketdi. Zum utmay,
kulida pichok bilan kaytdi.
- Nilufaaaaaar! Men seni ok
kildim! Senday
kizim yuk endi! Menga
sharmanda kizning keragi
yuk! Xaloyik, men bu kizni
kuyday suyib
tashlayman! Bu xamma kizlarga
sabok bulsin! -
Komil aka pichok bilan kiziga
tashlandi. Kuni-
kushni erkaklar unga
yopishishdi. Kulidan bir
iloj kilib pichokni tortib
olishdi. Maxalla
oksokoli, xotin-kizlar
kumitasi raisi xam
etib keldi. Zamira opa
Nilufarni yuziga
tarsaki tortib, yuz-kuzi aralash
ura ketdi. - Yaramas kiz, bizni
er bilan yakson kilding!
Bergan ok sutimga rozi
emasman! Iffatingni
kimga boy berding, lanati
kiz, - kizini urib
charchagan Zamira opa xushidan
ketib yikildi.
Uni kutarib uyga olib
kiriShdi. Kon bosimi
oshgan Komil akaga xam dori
ichirib, ichkariga
olib kirishdi.
- Nimaga sen indamaysan? Bir
ogiz gapirsang-
chi Nilufar.
- Shu gaplar rostmi, Nilufar?
- Men bu gaplarga
ishonmayman, singlim. Sen
suvday poksan. Gapir,
chimildikda nima buldi?
Gapirsang-chi...
Opalar Nilufarni urtaga
olib, surokka
tutishdi. Nixoyat Nilufar
tilga kirdi. Aka-
opalarining oyoklariga
yikildi.
- Bularga ishonmanglar!
Xammasi yolgon, xammasi
buxton! Menga birorta yigit
xatto
jimjilogini tekkizmagan.
Xa, opajon. Men
pokman. Lekin bugun mening
nomimni bulgashdi.
Yuzimga kora loy chaplashdi.
Bular borib
uglidan surashsin xakikatni...
meni tibbiy
tekshiruvdan utkazinglar...
ming marta
utkazinglar... men pokman...
dadajon, oyijon, menga
ishoninglar...
Bu ayanchli vokeaga butun
maxalla guvox buldi.
Maxalla oksokoli xammaga
tarkalishni buyurdi.
Kuda tomonni biroz
tinchlantirib, ortga
kaytarishdi. Opalar
Nilufarni uyga olib
kirishdi. Kizgina yuvinib,
baxt kuylagini
yirtib tashladi. Opalar asl
xakikatni bilish
uchun singilni gapga solishdi.
Nilufar
chimildikda bulib utgan gap-
suzni okizmay-
tomizmay opalariga
yiglagancha suzlab berdi...
...Yuz kurdi marosimi utgach,
kelin-kuyov
gushangaga kirishdi. Nilufar
xayajondan titrar,
zimdan kuyovni kuzatardi.
Lekin kuyov Ulugbek
kelinni yuzini ochishga
shoshilmas, u kanakadir
sovukkon, sarosimada edi.
Oradan bir necha
soat utdi xamki, kuyov
kelinning oldiga
kelmadi. Nilufar xayron,
nima kilishni
bilmasdi. Kutilmaganda
Ulugbek kulida pichok
bilan uning oldida paydo
buldi. Nilufar
kurkib ketdi. Rangi devorday
okardi.
Bakirmokchi edi, Ulugbek
kafti bilan uning
ogzini maxkam yopdi.
- Kurkma, ovozingni chikarma!
Senga aytadigan
gapim bor...
- Men anchadan beri bir kizni
sevaman. U xozir
mendan xomilador. Lekin ota-
onam u kizga
uylanishimga rozi bulishmadi.
Otam agar usha
kizni desang, seni uydan
xaydayman, ok
kilaman, uy-joydan mosuvo
kilaman, dedilar.
Oyimni xam kundirolmadim.
Chunki u kizning
onasi uyinchi, uni xatto Mama
roza, deyishadi.
Ota-onam surab-surishtirib,
buni bilib
olishibdi. Nima kilay, men u
kizni sevaman.
Onasi yomon bulsa, kizi azob
chekishi kerakmi?
Bizlar yakinda farzandli
bulamiz. Unga
uylanmasam, onasi meni tinch
kuymaydi.
Boshimga it kunini soladi.
Uning kulidan xar
narsa keladi. Yana ota-onamga
ok bulishni, uy-
joydan kuruk kolishni
istamayman. Meni
tushundingmi?